Seni görmemeliyim Mona Roza çünkü bir bakışın ölmem için yetecek. Benim aşkım Mona sığmaz öyle her saza.
Bir gün bu şiiri bir mail ile almıştım ben, bir mektup gibi geldi. Okudum..okudum..okudum..
Gönderen çok sevmişti şiiri, bana çok sevdiğim bir şiiri gönderiyorum demiş, Ocak 17 idi. Sesinden de dinlerdim zira sesi de bu şiir için biçilmiş kaftan, duygusu ise bir tarifsiz liman, sığınacağım ama sığamadığım.
Şimdi buldum seni Mona Roza her okuyuş sığamadığımın sancıları her bir satır sapır sapır dökülen yaş.
Sezai Karakoç un Mona Rozası beni Halfetinin siyah güllerine, masum beyaz güllerin ise gölgelerine hapsetti.
Kordum, küle döndüm..