"Önce Eru vardı." diye başlıyoruz dünyanın özüne doğru olan keşfimize.
Yokluk ve varlık arasında müziğin evrensel gücünü ürpererek hissediyoruz. Bazen kelimelerden öteye geçen şeyler vardır ve bazen dil, kelimelerden, lisanlardan arındırılmış en duru haliyle karşımıza çıkar, bunu çok derinden yaşıyoruz.
Yarım yüzyıla yayılan bir birikimden bahsedilse bile bu Silmarillion için eksik bir ifade olur.
Tavsiye üzerine not tutarak okumaya başladım. Özellikle isimler konusunda sıkıntı büyüktü çünkü.
Abartısız söylüyorum, eğer orantılarsak kitabın %90 'lık kısmında bir cümlede iki, üç ve bazen daha fazla isimle karşılaştım.
Tam bu durumdan sıkılacağım hissine kapılmışken, isimlere takılmadan kendimi kitaba bıraktığımda, aslında her şeyi çok daha kolay anladığımı farkettim.
Bilimkurgu, fantastik, tarih ya da başka hiçbir kalıba sığmayacak bir kitap okudum.
Müthiş bir kurgu ve muhteşem tasvirlerin arasına serpiştirilmiş çok etkileyici fikirlerle de karşılaştım.
Orta Dünya 'da yaşıyormuşum ve Morgoth siyah bir bulut şeklinde üzerimden geçecekmiş gibi hissetmedim desem yalan olur.
Orijinalinin bin sayfadan fazla olduğunu duyduğum kitabın elimizdeki versiyonu 395 sayfayla sınırlı kalıyor.
Ama bu kadarı bile büyülemeye yetiyor.
