En Eski Sis Gönderileri
En Eski Sis kitaplarını, en eski Sis sözleri ve alıntılarını, en eski Sis yazarlarını, en eski Sis yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“İnsan sahiden sevecek olursa, evvelce birçoklarına böldüğü aşkını tek varlık üzerinde toplar; bütün öbürleri, insan için artık yok görünür, bütün değerlerini kaybederler.”
- " (…) Aşk sayesinde ruhumu bir cisim gibi hissediyorum ve ona dokunuyorum..."
Bu şekilde bütün mesafeleri yok etmekle ne geçer elimize? Bu durmadan yol alma tutkusu topophobi'den doğuyor, philotopi'den değil!
topophobi:yer, mesafe korkusu
philotopi:yer, mesafe sevgisi
Sayfa 27
Çok gezen, vardığı yeri aramış olan değil, ayrıldığı yerden kaçandır daha çok.
tesadüf! bu dünyanın en derin ritmi ve şiirin ruhudur tesadüf. ey benim tatlı tesadüf yaratığım! şu benim sessiz, mütevâzi, sıradan yaşayışım bile, gündelik hayatın ufak tefek binbir şeyiyle örülmüş bir pindaros şiiridir.
Sayfa 32
bir insan, aradığı bir şeyle karşılaşırsa bu, o şeyin bu arayışı hissederek o insana doğru ilerlemesi, gelmesi değil midir? amerika, kolumbus'u aramış olamaz mı?
ah eugenia, eugenia! benim şiddetli ve bilinmeyen sıkıntımın çiçeği; rüyalarımda yanımda ol, içinde rüya gör, benimle rüya gör!
Ebediyet, o korkunç ebediyet bize böyle ayan olur, Orpheus! Insan yalnız kalır da gözlerini gelecek zamana kaparsa, rüyasında edebiyetin korkunç uçurumu açılır önüne. Ebediyet gelecek zaman değildir. Öldüğümüzde ölüm, yolumuzun yönünü değiştirir ve biz geçmiş zamana, evvelce var olana dönmeye başlarız. Ve biz böylece kaderimizin yumağını çöze çöze, yaradılışımızın binlerce senelik yolunu geri dönerek, ve gerçekte asla var olmadığı için ulaşamayacağımız hiçliğe doğru yürüyerek, gider gider gideriz.
Bu aşk sayesinde ruhum, bana ta derinlere kadar acı veriyor, Orpheus! Ruh aşktan, etleşmiş ıstıraptan başka nedir ki?
Geçip gidiyor günler, yalnız aşk kalıyor. Orada içerde, nesnelerin derinlerinde bu dünyanın ırmağı ve onun paraleli olan akıntı birbiriyle karşılaşıyor, birbirine temas ediyor, ve bu raslaşmadan, kaynaşmadan, bütün ıstırapların en acıklısı ve en tatlısı fışkırıyor: hayatın elemi.