Şizofreni Müzesi
Levent MeteSözler ve Alıntılar
Rüyada her şey yalan, her şey gerçektir.
Ben yokmuşum, tüm bunlar ben hiç ortada yokken var olmaya devam ediyorlarmış gibi oluyor. Sanki bir tablo görünmez bir el tarafından tamamlanırken oluşan görüntünün altında eriyip kayboluyorum.
Bu bedenin içinde yaşayan kişiyi tanısaydı, nasıl birisi olduğumu bilseydi istemezdi zaten.
Her zamanki sarsaklığım üzerimdeydi yine, çevreye yabancı ve uzaktım, bir türlü hedefe odaklanamayan bir merceğin arkasındaymışım gibi hissetmekten kurtulamıyordum.
Ceketinin yakasına ilistirilmis karton parcasinin üzerine titrek bir el yazisiyla, " aylar geciyor zaman gecmeden," diye yazilmisti.
Hiçbir şey düşünmeden bir saat pencerenin önünde oturdum. Düşünmeyince giderek kendini unutmaya başlıyor insan. Perdeleri, çerçeveyi, yolu, karşı evin penceresini, elektrik direğini, çöp kutularının üzerinde dolaşan kediyi, gelip geçenleri, sessizliğin içinde duyulan bazı sesleri, bir çocuğun ansızın bağırmasını, arka sokaktan otobüsün geçişini, mutfaktan gelen yemek kokusunu anlamaya çalışmadan fark ediyorum. Ben yokmuşum, tüm bunlar ben hiç ortada yokken var olmaya devam ediyorlarmış gibi oluyor. Sanki bir tablo görünmez bir el tarafından tamamlanırken oluşan görüntünün altında eriyip kayboluyorum.