Son Yazgı
Şehnaz AkkoçSon Yazgı Gönderileri
Son Yazgı kitaplarını, Son Yazgı sözleri ve alıntılarını, Son Yazgı yazarlarını, Son Yazgı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
SON YAZGI-ŞEHNAZ AKKOÇ
Öncelikle yazarı başarısından dolayı tebrik ederim. Kitaba başladığımda bu denli büyük bir etki bırakacağını açıkçası hiç düşünmemiştim. Her okurun olduğu gibi her yazarında kendisine yakın gördüğü, karakter ile bütünleştiği bir kahraman vardır. Bu kitapta en sevdiğim karakterlerden biri benim için Ova oldu. Iraz kadını da söylemeden geçemem elbette, oğlunu elim bir kaza sonucunda kaybeden bu kadının acısını yüreğimde hissettim. Hikaye, okuyucuyu Anadolu’nun gerçek yüzüyle baş başa bırakıyor. Okudukça kendinizden, çevrenizden olaylar, insanlar geliyor aklınıza. Spoiler olmasın diye kitabın en yıkıcı etki bıraktığı sonunu elbette burada yazamıyorum ama bilmelisiniz ki son sayfalara geldiğinizde yaşadığınız derin acı, daha önce bir şekilde hissettiğiniz bir duygu olacak. Açıkçası benim içim paramparça oldu. Düşünsenize bir yazınız , bir yazgınız var ama bu son değil. Harika bir kitap okudum. Köyüme gittim. Anadolu’nun eşsiz insanları ile bir süre vakit geçirdim. Evlerine, sofralarına, köy kahvelerine misafir oldum. Çavdar tarlasında buğday kokladım. Yağmurların kokusunu çektim içime. Aşık oldum, ayrıldım, gururlandım, üzüldüm,sevindim, güldüm. Başkasının acılarına ortak oldum kitabı okurken. Şüphesiz çok güzel bir deneyimdi. Sevgili yazara ( 
Şehnaz Akkoç),( 
Şehnaz Akkoç)güzel kitabı için teşekkür ederim. Umarım başka bir kitabında tekrar buluşuruz. Şimdiden herkese iyi okumalar. Bu kitabı okuyun, okutturun.
“Ölüm, onun sadece ruhunu ele geçirmemişti. Işığın camdan geçip gittiği gibi hayallerini de alıp götürmüştü.”
Sayfa 121 - OdessaKitabı okudu
Bu ne cömertlik böyle…
“Çünkü sevgi, bir yaz ayında akşam vakti kolonya çiçeğinin etrafa yaydığı koku kadar cömertti.”
Sayfa 114 - OdessaKitabı okudu
“… O yüzden çok sevmek için ilk önce çok sevilmek gerekir. Sevginin ilk öğreticisi anne ve babadan aldığımız her sevgi, kuracağımız tüm bağların temelini kuvvetlendirecektir.”
Sayfa 105 - OdessaKitabı okudu
“Eğer içimdeki sevgiyi paylaşabilseydim o benimle ölmeyecek, sonsuza dek yaşayacaktı.”
Sayfa 88 - OdessaKitabı okudu
“Bu hikayede kimsenin bir üstünlüğü yoktu. Tüm acılar bin parçaya bölünmüş, yaşayanın da duyanın da nefesini kesiyor, içini kanatıyordu.”
Sayfa 36 - OdessaKitabı okudu
Daha fazla düşünecek kadar bile ömrüm kalmamış olabilirdi. Nitekim bir ömrün fermanı ne yaşa ne de yaşanacak günlere bakılarak yazılıyordu.
İnsanlar değişir. Düşünceler, zaman, mekân, her şey değişir. Değişmeyen tek şey tutunmaya çalıştığımız anılarımızdaki hatıralardır.
Her baktığımda kendimi onda görürdüm. Aslında öyle değilmiş. Karşımdaki, benim yansımamı gösteren bir cam parçasından başka bir şey değilmiş.
Nasıl ki ay geceyi aydınlatır geceyi bir an evvel bitirip kendi kabuğuna çekilmek için, işte tüm günlerim sabahın bir an önce akşam olmasını beklediğim gibi anlamsız geçiyordu.
İnsanların içinde bulunduğu ortamı tam olarak bilmeden yargılamak, kalbi bir bataklığa batmış insanların yapabileceği şeydi.
Aslında ruhu büyük bir sisin içinde kalmıştı. Fakat kurtarılmak yerine o sise iyice bulanıp kendi benliğini simsiyah sisle beraber kaybetmek istemişti.
Ağlamamak için kendini zorladığını fark ettiğim gözleri, o an bana sevdiğim olarak değil, celladım olarak bakmaya başladı.
Bu köy bana verdiği kadar benden de almıştı. Artık birbirimize bir borcumuz kalmamıştı.
Onu tekrar göreceğim ümidiyle yaşamak bile en kötü günlerime ışık saçıyordu.