En Eski Sorun Çağının Anatomisi Gönderileri
En Eski Sorun Çağının Anatomisi kitaplarını, en eski Sorun Çağının Anatomisi sözleri ve alıntılarını, en eski Sorun Çağının Anatomisi yazarlarını, en eski Sorun Çağının Anatomisi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ben, kıyametin kopacağına, dünyanın bir şekilde sonunun yakın olduğuna inananlardanım. Eğer bu dünya için bir ömür biçilmişse, herkesin bir rolü olduğuna da inananlardanım. Baca temizleyicilerinin bu dünyanın akışına etkileri olduğu gibi, muharebe sevdalılarının da etkileri olduğunu düşünüyorum. Kıyamet kopacaksa eğer, savaş çığırtkanları kadar, sevişme çığırtkanları da bu dünyadaki rollerini bilip ona göre yaşarlar. Bizleri kıyamete yaklaştıran en büyük sorunlardan olan 'İrade Hürlüğü' [libertas voluntatis], kendi kültürünü aşamayan insanların zihinlerini belli hedeflere odaklar. İnsanları savaştırmak için tüm bahaneleri hazırlar. Savaşın karşısında durabilecek tek olgu olan sanatın modern halinin abartılacak derecede cinselliğe indirgenmesi de bu yüzdendir belki. Sevişmeden öte koklaşmayı, ahlak sınırları dışında bir hürlüğü önceleyen anlayış hakimdir bu sanatta. İçinde cinselliğin daha doğrusu sapıklığın olmadığı, insanı hayvan derekesine düşürmeyen çok az modern sanat performansına rastladım. Geriye kalan, konusu cinsellik olmayan performanslarsa parçalanmış maneviyatın kenar dikişleri gibiydiler.
Bir toplumun, medenileşmiş bir toplumun bilinç omurgasını yazısı oluşturur.
Descartes'in, "düşünüyorum öyleyse varım" veciz önermesinden 'bilincindeyim', 'bilincinde olduğum sürece varım!' manası çıkarılması lâzım.
Kişiyi belirleyen bilincidir. Bilinci oluşturansa, kişinin yaşanmışlıklarıdır.
İnsanların dil dışında iletişme imkanı yok. Sevişiyorlar, diyelim. Sevişmenin de önünde sonunda dili var. En azından "seni seviyorum" denmez mi?
Bu çağın değerden yoksunlaştırılmış, değer içeriğinden kopmuş kalıplarını baştan aşağı değiştirmek lâzım. Devrim şart! Devrimin başta gelen hedefi insanı işkenbeye tapan varlık olmaktan çıkarıp tekrar gönül varlığına döndürmektir.
Hz. İsa'ya atfedilen bir söz var: "Alınteriyle sulanmamış hamur, gırtlağınızda düğümlensin!" En büyük sorun, lokmamızı alnımızın teriyle sulamaktır. İnsan ürettiği ölçüde değer kazanır. Üreten başka canlı yok. Bütün canlılar hazır yerler. Etraflarında bulduklarını tüketirler. Bir tek, insan ihtiyaç duyduğunu meydana getirir. Yaşama ihtiyacını giderecek basit maddelerin üretilmesinden başlar, doğrudan yaşamayla bağlantısı yokmuş gibi görünen yüksek değerlerin ortaya konmasına dek devam eder.
Çünkü maddi değerlerin üretilmesi tasarlama işidir. Tasarı düşüncededir. Düşünmüyorsam, üretemem, ham maddeyi mamül maddeye dönüştüremem. Akan suyun alnında "benden elektrik üretilir" diye yazmaz. Hiçbir ağacın gövdesinde "benden dolap yahut masa imal edilir" diye bir şey yazmaz. O halde önce düşünce, sonra iş ile eylem. Zaten eylem, düşünce tarafından biçimlenmiş hareket demek değil mi?
Koca Newton, "devlerin sırtında bir cüceyim" demiş. Newton, kendinden önceki dahileri tanımasaydı ortaya bir şey koyamazdı.
Humanistisches Gymnasium, hocadan ilk duyuyorum.
Her şeyin başı eğitim ile öğrenim. Ailenizden eğitim alıyorsunuz. Okula gitmeğe başladıktan sonra da öğrenim görüyorsunuz. Aileniz yok da, eğitimsizseniz, öğretim işe yaramaz. Birtakım teknikleri, hünerleri öğreniyorsunuz. Hünerleri edinmek, kıvrak düşünmeğe götürmez. Alman öğretimi bunun harikulade tasnifini yapmıştır. Bir, sıradan adam yetiştiren okullar vardı: Real Schule. Bir de, toplumun kaymak tabakasını teşkil edecek mucitlerin yetiştirilip geleneklerin öğretildiği Humanistisches Gymnasium.
Evet, Frankfurt'ta zannediyorum vardı.
Bugün var mı yok mu bilmiyorum. Eski Alman öğretim sistemi böyleydi. Bizde de benzer öğretim kurumu vardı: Enderun. Onu kaldırdılar. Yerine Siyasal Bilgileri koydular. Siyasal Bilgiler ne işe yarar? Neyse şimdi kurumları teker teker değerlendirmenin ne manası ne de mantığı var. Kültürü esas yaşatan, onu çocuğa, yetişen insana giydiren ailesidir. Eğitimi veren orasıdır. Nasıl oturulur kalkılır, yenir içilir; büyüklere, küçüklere davranılır çeşidinden, yanından önemsiz diye geçtiğimiz bir sürü olayı yaşamak çin birinci derecede önemli dersi aile verir. Onun ardından okul gelir. İyi okul seçmecidir. Frenkce söylersek elitistedir. Ahmak ile üstün zekalıyı yan yana oturtmaz, yürütmez. Onun için ayrı ayrı okullar kurulur. Gel gör ki, okulu kurmak yetmez. Tekrar ediyorum; o toplumun sahib olduğu tarihi tecrübelerin yaşatılması lazım ki, yetişen seçkin kişiler başkalarının göremediklerini görebilsinler. Görmem gerekeni, öğrenimimin sonunda edinirim. Öğretimin manası da budur.
Mesele, görmek, görme kabiliyetini taşımak. Bunu sağlayan imkanları ortadan kaldırdın mı toplumu kurutursun.
İşi ehline tevdi edeceksiniz. Yoksa, ufacık hata, uluğ çınarı kurutur.
Fen/teknoloji kitlelerin afyonudur. Günümüzde geliştirilen fen araçları gereçleri, beyinleri uyuşturmağa matufdur. İçmeğe, esrar çekmeğe hacet yok. Cep telefonları, bilgisayar oyunları, televizyon programları alışılagelmiş uyuşturucuları aratmaz hale gelmişlerdir. Süreklice dikkatler dağıtılıyor.
En son ve etkili uyuşturucu, cep telefonudur. Konuşuyorsun, sohbete dalıyorsun, zırt telefon çalıyor. Sohbetin konusu, yönü vardır. Edebe, nezakete de sığmaz oldu. Türkçede bir deyiş vardır: 'İki kişi konuşurken, üçüncüsüne bilmem ne düşer' diye. Zilin çalmasıyla birlikte sohbet kesilir, biter. İnsanlar, ne iş gördüklerinin, ne konuştuklarının, ne görüp işittiklerinin, ne yiyip içtiklerinin, ne sevdiklerinin, seviştiklerinin bilincindedirler. Uyuyorlar mı, uyanıklar mı, belli değil.