kişisel evrenimizle saf yıldızların birleşebileceği geldi aklıma. Bu bütünleşme, sefahat alemlerinin sonunu, hayal bile olsa gerçekleştiriyordu; bu geometrik bir korlaşmaydı (ayrıca, yaşamla ölümün, varlıkla yokluğun çakışma noktası), son derece baş döndürücüydü.