Karıncaların 3 midesi varmış ve midelerinden birini depo olarak kullanılırlarmış.
İşin bana ilginç gelen kısmı ise bu depo olan midelerini kendileri için değil, diğer karıncalar için kullanmaları oldu. Hani iki karınca karşılaştıklarında birbirlerine temas ederler ya, o esnada belki de arkadaşına kendi deposundaki yemeğini ikram ediyor olabilir. Hatta karnı tok olan bir karınca, diğer karıncaları daha çok doyurabilmek için daha çok aç karınca ararmış.
Bir karıncadan bile öğreneceğimiz nice değerler var aslında. Yalnızca çalışkanlıkları ile değil, paylaşımlarıyla da bence bize güzel örnekler. Tok açın halinden anlıyor mesela onlarda, çalışkanlıkları kadar takım kurma becerilerini de kullanıyorlar, rekabet yok ve bir arada olmaktan mutlular. Bildikçe, okudukça ve her varlığa saygı duydukça hepsinden bir denklem alabiliyorsun. Öğrenci olmayı seçtiğin zaman, karınca gibi küçücük bir şeyi bile kendine öğretmen yapabiliyorsun.
Şu Acayip Karıncalar kitabını yalnızca çocuğunuz için değil, kendiniz için de okuyun. Bakmayı değil, görmeyi öğretiyor ️
Şu Acayip Karıncalar
Özkan Öze (Tarık Uslu)
