İnsan ilişkileri ve iç dünyamız hususunda, insanın dünyaya karşı tavır ve davranışlarını en ideal şekilde yönlendirmeye çalışan bir işçi olarak tanımlayabilirim Ahmet Şerifi, lâkin serinin ilk kitabında kişi fikir ve inançlarına karşı korumayı başarabildiği mesafeli yakınlık ve samimiyeti, ikincisinde koruyamadığını ve belirli noktalarda bilhassa konu " İslami " ise, alaycı, komik olduğunu düşünerek örneklediği fıkra benzeri nükte ve deyişler inancı üzerinde hassasiyeti şiar edinmiş ve elinden geldiğinde iyi birer mümin olmaya gayret eden tüm bireyleri tiksindirici derecede rahatsız edebilir. İkinci kitapta Ahmet Şerifin tesirinde kaldığı fikir olay ve insanlara dikkat etmesini öğütler ilk kitaptaki çizgisini bozmamasını ümit ederim.