Tabii ki, gerçek dünyadaki örneklerin aksine, Koro Sensei aslında oldukça iyi bir tür canavar ve son derece iyi bir öğretmendir, bu nedenle bu, sayfa dışındaki çok daha kötü olaylar tarafından biraz geride bırakılmış gibi görünen başka bir hikaye örneğidir. Buna rağmen, bazen biraz fazla mecazi olsa da eğlenceli olmaya devam ediyor. Yine de her zaman beklenen mecazlar değil - son birkaç bölüm yuvarlaklara gerçekten takıntılı hale geliyor, bu Amerikalı erkeklerin romanlarında beklediğini bildiğim bir sorun ama mangada biraz pusu gibi geliyor. Yine de, tıpkı Shaolin Soccer'ın futbolun berbat olmayabileceği bir yol göstermesi gibi, Koro Sensei işin içine girdiğinde bu sporun da çok daha eğlenceli olduğu ortaya çıktı: "Hadi onlara beysbol cehennemini tattıralım... ve dokunaçlar".
Ve yine de, zayıflıklarının sürekli genişleyen kataloğuna rağmen, Koro Sensei alt etmeye yönelik her girişim bir şekilde saldıranların hüsrana uğramasıyla sonuçlanıyor.
Karasuma'yı öldürmek için suikastçılar arasındaki rekabeti beğendim, güzel bir değişiklik olmuş. Bu konuda öğrencilere kesinlikle daha az odaklanın. Ve Koro Sensei'nin sahip olduğunu bilmediği küçük erkek kardeşinin takdimi! Bu bir şoktu! Sonunda beyzbol maçı sadece aptalca olmasına rağmen. Ve müdürün bile E Sınıfına davranış şekli!
Bu cilt ilk kitaplardan biraz daha vahşiydi ama mizahı seviyorum ve hikayeyi takip etmekten gerçekten eğleniyorum.
