Sünnet Pedagojisinde Ergenlik
Nuriye ÇeleğenSözler ve Alıntılar
Ne kadar doğru !
O (aleyhissalâtu vesselam) biliyordu...
Gencin vefalı olacağını. İnsanın nefsi ve günahı kadar vefasız olduğunu...
Kesinlikle!
Şimdiki ebeveynler “Çocuğumuzla arkadaşız” diyorlar. Arkadaş olmaktan önce çocuğa anne ve baba olunmalıdır. Arkadaş farklıdır, ebeveyn farklıdır.
Sadi Şirazi; “Baba, çocuğu ile ilgilenmezse onunla başkası ilgilenir” derken mükemmel bir tespit yapar. O başkası genellikle çocuğun nefsi veya arkadaşları olur. Babanın ilgilenmediği çocukla genellikle de kötü ve art niyetli kişiler ilgilenir.
Kur’ân hıfzının en verimli yaşı ergenlik yaşıdır. Bu yaşta ergen, zihinsel olarak dış dünya ile en açık dönemini yaşar. Hafıza çok güçlü olduğu gibi bu dönemde ezberlenenler de unutulmaz. Günümüz ergenlerinde görülen unutkanlık ise doğal değildir. Ergenin günahla muhatabiyetinde ilk etkilenen yer hafızadır. Günah işleyen genç unutkan olur.
4 yaş, 4 ay, 4 gün...
“Osmanlı’da 4 yaş, 4 ay, 4 günlük olunca törenle ilim öğretmeye başlatıp çocuğun kemâlâtla tanıştırıldığı yaşta bizler çocukları oyun için anaokullarına gönderiyoruz. Manevî âlemin kapısını onlara aralatmıyoruz. Elbette 4 yaşında eğitime başlayan ve manevî eğitimin kapısını aralayan bir çocuk on iki, on üç yaşında olgun bir döneme gelir ve ergenlik sorunu kalmaz.”
Sayfa 18 - Nesil YayınlarıKitabı okudu
Geleneksel eğitim sistemimiz, eğitimde ağırlığı annenin üzerine yükler. Anadolu eğitiminde sorunlar babaya duyurulmadan halledilir. Oysa sünnet eğitiminde eğitim baba ağırlıklıdır.
Küfür her zaman ihtiyardı; iman her zaman gençti. Onun için de iman en güzel gence yakışırdı.