En Eski Swann'ın Bir Aşkı - II Sözleri ve Alıntıları
En Eski Swann'ın Bir Aşkı - II sözleri ve alıntılarını, en eski Swann'ın Bir Aşkı - II kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
..., insan aşık oldu mu, kimseyi sevmez.)
(...) iki sevgiliden birinin aşırı derecedeki sevgisini göstermesi, diğerini yeterince sevmekten temelli bağışık tutar.
Sayfa 5 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Odette erkekleri iyi tanıdığından, âşık olduklarında onlara itaat etmenin anlamı olmadığını, ileride daha da âşık olacaklarını biliyordu.
Sayfa 16 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
(...) çünkü aşkla ölüm birbirine benzer; her ikisi de bizi gerçekliğini kavrayamamaktan korktuğumuz kişiliğin sırrını daha derinlemesine sorgulamaya iter.
Sayfa 22 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
İnsan mutluluğunu göremiyor. Kendimizi hep olduğumuzdan bedbaht sanıyoruz.
Sayfa 38 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Fatih Sultan Mehmet sana bu yakıştı mı hiç? :/
Bellini tarafından yapılan portresini çok sevdiği, karılarından birine çılgınca âşık olunca, zihnini bu esaretten kurtarabilmek için onu hançerleyen Sultan Mehmet'e derin bir yakınlık besliyordu.
Sayfa 38 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
"Bir kadına âşık olduğumuzda, şu soruları sormalıyız kendimize: Etrafında ne tür insanlar var? Nasıl bir hayat yaşamış? Hayattaki bütün mutluluğumuz buna bağlıdır."
Sayfa 41 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Hayatımın onca yılını hasrettiğim, uğruna ölmek istediğim, en büyük aşkımı yaşadığım kadın, aslında hoşuma gitmeyen, tipim bile olmayan bir kadınmış meğer.
Sayfa 48 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Çünkü insan eski benliğinin duygularına boyun eğmeyi sürdürerek değişmez, yani başka birine dönüşemez.
Sayfa 45 - YkyKitabı okudu
“Dünya kurulduğundan beri insanların göze aldığı zihinsel çabaların ve bol keseden savurdukları kibirli yalanların dörtte üçü, kendilerinden daha aşağı seviyede bulunan kişiler uğruna harcanmıştır ve aslında kendilerini küçültmekten başka işe de yaramamıştır.”
Ne var ki, uzak bir geçmişten geriye hiçbir şey kalmadığında, insanlar öldükten, nesneler yok olduktan sonra, bir tek, onlardan daha kırılgan, ama daha uzun ömürlü, daha maddeden yoksun, daha sürekli, daha sadık olan koku ve tat, daha çok uzun bir süre, ruhlar gibi, diğer her şeyin yıkıntısı üzerinde hatırlamaya, beklemeye, ummaya, neredeyse elle tutulamayan damlacıklarının üstünde, bükülmeden, hatıranın devasa yapışını taşımaya devam ederler.