Tanzimat romanları bizde Batıdaki roman kavramı gibi bir roman kavramının gelişmemesi yüzünden acemidir, tökezler. Ama bu romanlar olmasa Orhan Pamuk, Oğuz Atay, Sait Faik, Yusuf Atılgan vs de olmayacaktı. Konuyu dağıtmadan bu kitabın o döneme göre bir ilki yaptığını belirtmeden geçemeyeceğim, bir kadının ağzından bir kadının sorunu anlatılmış kitapta. Ve kadınların yaşadığı zorluklara değinilmiş; sokağa çıkınca erkeklerin laf atması, evlilik konusunda kadınların söz hakkının olmaması gibi konulara. Acemidir bu romanlar dedik, Talat’ın hiç karakterinde olmamasına rağmen çekinmeden kadın kılığına girip Fitnat’la öpüşmesi, Fitnat’a bakan kişinin Fitnat’ın üstüne titrediği halde Fitnat’a ilk talip olan kişiyle Fitnat’ı evlendirmesi çelişkili durumlardır. İyi bir romancı kurgusuna ve karakterine ihanet etmez, roman içi çelişkiye yer vermez. Yazar yer yer araya girip sevginin öneminden, değerinden bahsediyor.
Romanda Talat’ın annesinin ve babasının aşk hikayesi hoş olsa da yazarın bunu asıl hikayeyle bağdaştıramaması kitabın bu kısmını gereksiz yapıyor. Ama nereden nereye geldiğimizi görmek isteyen herkes okumalı bence bu kitabı.
