Sözler ve Alıntılar
Kalp sadece Allah'ı sever ve dini onun için halis kılarsa; kendini asla başkasının sevgisine kaptırmadığı gibi, sözü edilen aşka da tutulmaz…
Muaz b. Cebel şöyle demiştir: " İlim öğreniniz. Çünkü ilmi Allah için öğrenmek ibadettir. İlmi elde etmek Allah için bir haşyet (korku)dur. İlmi araştırmak, Allah için bir cihattır. Bilmeyene ilim öğretmek sadakadır; müzakeresi ise tesbihtir. İlim sayesinde Allah bilinir ve O'na ibadet edilir. İlimle Allah'a tazim olunur. O ilim vasıtasıyla Allah birtakım milletleri yükseltir ve insanlara, hidayete erdikleri görüşlerine başvurdukları önderler ve başlar yapar."
Sayfa 41 - 2.BaskıKitabı okudu
Buhari'nin Sahih'inde rivayet ettiği hadiste, Şeddad b. Evs şöyle der:
"Allah Resulü şöyle buyurdu: "Seyyidü'l-îstiğfar, kulun şöyle demesidir: Allahümme ente Rabbi La ilahe illa ente halakteni ve ene abdüke ve ene ala ahdike ve va'dike ma'steta'tü, euzübike min şerri ma sana'tü abuleke bini'metike aleyye, ve ebuü bizenbi fağfirli, feinnehu la yağfiru'z-zünube illa ente: Ey Allah'ım! Sen benim Rabbimsin, senden başka Allah yoktur, beni yaratan sensin, ben senin kulunum, senin emrine ve vaadin üzerine gücüm yettiği kadar yaptığım günahları itiraf ediyorum. Çünkü günahlarımı ancak Sen affedersin... Beni affet!
Bu duayı samimi bir yürekle okuduğu günün gecesinde ölen bir kimse cennetliklerdendir."
Sayfa 88 - 2.BaskıKitabı okudu
"Göz yaşarır, kalp üzülür; biz ise, ancak Rabbin razı olacağı şeyi söyleriz."
Sayfa 20 - 2.BaskiKitabı okudu
"Hayâ imandandır."
Hayâ ve sükût, imanın bir şubesidir; hayâsızlık ve konuşma serbestliği, nifakın bir şubesidir.
Sayfa 116 - 2.BaskıKitabı okudu
"Dört huy, her kimde bulunursa (hâlis) münafık olur. Yahut kendisinde şu dört huydan bir huy bulunursa, onu bırakıncaya kadar, kendisinde münafıklıktan bir haslet mevcut olur: Söz söylerken yalan söylemek, vadettiğinde sözünden dönmek, ahdettiğinde ahdini tutmamak, bir çekişme ve tartışmada haktan ayrılmaktır."
Sayfa 112 - 2.BaskıKitabı okudu
Adalet, itidal demektir, itidal ise, kalp düzgünlüğüdür. Nitekim zulümde kalbin bozukluğu demektir. Bundan dolayıdır ki, kişi işlediği bütün günahlarla nefsine karşı zalim durumdadır. Zulüm, adaletin zıttıdır; zalim olan kimse nefsine karşı adilane değil, bilakis zalimane davranır. Kalbin ise, düzgünlüğü, iyiliği adalette; bozukluğu, kötülüğü de zulümdedir. Yine bir kimse nefsine zulüm ettiği zaman, hem zalimdir, hem de zulme uğratmıştır; nefsine adil davrandığı zamanda hem adil, hem de adalete uğrayandır. Çünkü işi yapan odur, işin hayır ve şer, karşılığı da kendine gelir. Bu manada Allahu Teâlâ şöyle buyurur:
"Herkesin kazandığı iyilik kendi yararına, kötülük de kendi zararınadır." (Bakara/286)
Sayfa 105 - 2.BaskıKitabı okudu