Şiirlerinde imge oldukça fazla kullanılmış. Biraz anlamayı zorlaştıran bir üslubu var sanki bazı duyguları saklamak istercesine.. ama baştan sonra kendini okutturan şiirler...
Çobanoğlu, "biz"im şiirimizin dönemimizdeki imge ustası olsa gerek. Alışılmadık bağdaştırmalar, bazen zihninizi zorlasa da bu şairin özgün tarafını oluşturuyor aslında. Ayrıca kelime noktasında bol miktarda sapma mevcut. Beğendiğim birkaç mısrayı bırakıyorum buraya:
tepesinde tek Allah toplusunda tek mermi
Uygur Türkü bir bebek farlara
Şair Türkçeyi, daha doğrusu şiir dili olan Türkçeyi ustalıkla kullanıyor ve bunu yaparken kendinden kattıklarıyla bizi köyümüze götürüyor. Köyümüze yani çocukken suyundan içtiğimiz ırmağa, koşturduğumuz bozkıra, katkısız sıcak bir ekmeğe
