'Tanık'la az önce vedalaştık, henüz kitap ve bende sebep olduğu haletiruhiye demlenmedi. Yine de sıcağı sıcağına bana kalanları yazmazsam tesirin uçup gideceğinden korkuyorum.
Yazarı Uçan Tabut'la tanımış ve tarzını çok beğenmiştim. Bu kitabın referansı Uçan Tabut'tu yani. Keşke o çıtayı koruyabilseydi!
Nasıl anlatmalı... İçimde ince bir hayal kırıklığı var. Az evvel neyle vedalaştım ben hissi...
Kitaba başladım, bir aşinalık, bir yinelenme... 'Tamam' dedim, 'bu Uçan Tabut'ta Nilay'dan okuduğumuz kısım, olsun, başlangıcı buradan almış yazar.' Sonra sayfalar ilerledi, yine tanıdık karakterler baş gösterdi. Yazar neden vedalaşamamış ilk kitabının karakterleriyle anlayamadım. Bağlantıları anlatılmak istenen hikayede sığ kalmıştı, özümseyemedim. Okurken bir parça kırıldım yazara, 'keşke' dedim, 'Nilay'ı ilk kitaptaki haliyle bıraksaydı zihnimde.' Bazen 5-6 sayfayla anlatılan şeyin tadı, bir romana yayıldığında böyle kaçıveriyor.
Yine de tamamen vakit kaybı da diyemiyorum, çünkü arada öyle cümleler var ki yine ilk kitaptaki o lezzeti anımsatıyor. Yazarın kalemindeki ışık 'ben buradayım' diyor, 'kaybolmadım ama bu kitapta saklandım.' O ışığın hatrına... Başka kitaplara...
