Tarihimizle Yüzleşmek
Emre KongarTarihimizle Yüzleşmek Gönderileri
Tarihimizle Yüzleşmek kitaplarını, Tarihimizle Yüzleşmek sözleri ve alıntılarını, Tarihimizle Yüzleşmek yazarlarını, Tarihimizle Yüzleşmek yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yanlış önerme: Laiklik dinsizliktir.
Doğrusu: Laiklik, devletin bütün inançları korumasını öngördüğü için, dinsizlik değil, tam tersine din ve mezhep koruyuculuğudur.
Yanlış önerme: Türkiye için dıştan gelen en büyük kültür tehlikesi Amerikan emperyalizmidir.
Doğrusu: Türkiye için en büyük dış kültür tehlikesi Arap emperyalizmidir, çünkü inanç yoluyla kalpleri ve zihinleri fethetmekte, sadece kültürümüzü değil, siyasal rejimimizi de tehdit etmektedir. Tabii bu tehlike, Amerikan kültür emperyalizminin gücünü ve tehdidini de azaltmaz.
İktidar gerçekten demokrasiye inanmakta mıdır? Demokrasiye uygun olarak, çeşitli inanç ve düşüncelerin laik bir yapıda birlikte yaşamasından yana mıdır, böyle mi davranmaktadır? Yoksa elindeki olanakları hem cebini doldurmak, hem de rejimin temellerini şeriata doğru kaydırmak amacıyla mı kullanmaktadır?
İlk kadın Başbakan sen olmasaydın keşke
Seçim kampanyası sırasında Çiller, Refah Partisi'nin PKK'dan bile tehlikeli olduğunu öne sürmüş, Erbakan'ın iktidarının ancak kendisine verilecek oylarla engellenebileceğini söylemişti.
Sonradan Erbakan ile koalisyon kurarak onu başbakan yapması hem seçmen tabanı hem de partisinin milletvekilleri arasında büyük bir rahatsızlık yaratmıştı.
eşin benzerin yok be Ata’m
Batının Aydınlanma, Endüstrileşme ve Kentleşme süreçlerine dayalı olarak, sermaye ve işçi sınıflarının desteğiyle kurduğu laik ve demokratik rejimi, bu süreçleri yaşamadan ve bu sınıfların desteği olmadan kurmayı başarmıştır Mustafa Kemal Atatürk.
Osmanlı toprakları üzerinde sonradan kurulan bağımsız Arap devletlerinin hiçbiri bu laikleşme ve demokratikleşme süreçlerini gerçekleştirememiş, bugün bile feodal toplumsal ve baskıcı siyasal yapılarından kurtulamamışlardır. (Bunun en trajik örneği bugünkü Irak'ta yaşanmaktadır.)
Altı yüzyıldır "kul" olarak yaşamış insanlara "vatandaş" bilincinin aşılanması, üstelik de bu dönüşümün Endüstrileşmeyi ve Aydınlanmayı yaşayamamış bir toplumda gerçekleştirilmesi, XX. yüzyılda eşi olmayan bir deneyimin yaşanmasına yol açar.
İlk üç model, feodal bir toplumda çok daha kolay uygulanabilir seçeneklerdir, çünkü biri din, öteki sınıf, sonuncusu da ırk diktatörlüğüne dayalı olduğundan, din-tarım toplumlarının ilkel ve otoriter yapısına çok daha uygundur. Ama Mustafa Kemal Atatürk, en zor olanını, Endüstrileşme ve Aydınlanma olmadan uygulanamayacak bir modeli, laik ve demokratik modeli, yani Cumhuriyet rejimini seçer. Çünkü amacı, toplumu dönüştürmek, bir diktatörlük değil, çağdaş bir laik ve demokratik toplum kurmaktır.
Vahdettin tabii ki, düşman tarafından yetiştirilmiş, onlardan para alan ve vatanını satan bir "casus" bir "hain" değildi ama İngilizler ve Mustafa Kemal'in önderliğindeki Kurtuluş Savaşı'nı yapanlar arasındaki tercihini İngilizlerden yana kullandığı da açıktır; zaten ülkeden bir İngiliz savaş gemisiyle kaçışı da bunun
bir sonucudur.
Vahdettin'in, İngiliz The Daily Mail gazetesi muhabiri G. Ward Price'a yaptığı açıklama, 24 Kasım 1918 tarihli gazetelerde yer aldı:
"İngiliz milletine karşı beslediğim sevgi ve hayranlığı babam Abdülmecit'ten miras aldım."
16 Aralık 1918.
Abdülhamit’te baba kurbanı :D o borçları almayacaktın…
“Ne Ulu Hakandı, ne de Kızıl Sultan, çöken bir imparatorluğu yönetmeye çalışan ve dönemin koşulları çerçevesinde başarısız kalmaya mahkum olan bir Padişahtı.”
Bu toprak kayıpları, esas olarak Endüstri Devrimi'ni kaçırmış bir imparatorluğun güçsüzleşmesinin ve bu devrimin ürettiği Milliyetçilik Akımları karşısındaki çözülmesinin bir sonucudur. Ama en azından, Abdülhamit, bir çöküşü engelleyen veya durduran bir "Ulu Hakan" olarak da görülemez. Tam tersine, uluslararası siyasetin oyuncağı olmuş, çaresizliğe düşmüş, imparatorluğun iflasını kabul ederek, Düyun-u Umumiye'nin ilanıyla tüm mali yetkileri, alacaklıların eline vererek, imparatorluğun sonunu belirlemiş bir padişahtır.
Sen Abdülhamit’i savundun!
Özellikle Cumhuriyet karşıtı, Osmanlıcı "gayri resmi tarih" yazıcıları Abdülhamit'i neredeyse imparatorluğu kurtaran "Ulu Hakan" yapmışlar, "Zamanında tek bir karış Osmanlı toprağı kaybedilmemiştir, " gibi, gerçeklere bütünüyle aykırı yalanları televizyon ekranlarından bile dile getirmekte sakınca görmemişlerdir. Bugünkü siyasal ve ideolojik karşıtlıklardan en çok etkilenen, bu nedenle de en çok saptırılan dönem, II. Abdülhamit dönemidir diyebiliriz.
Bilindiği gibi bir grubu bir arada tutmanın en iyi yolu, onları "ortak bir düşmana karşı birleştirmektir".