Fournier'den okuduğum ikinci kitabım bu benim. İlk okuduğum kitabı da güzeldi fakat bir başlangıç kitabı değildi bence. Fakat bu kitabı kesinlikle başlangıç kitabıydı. Baştan uyarayım benim gibi kendinizi yalnız hissettiğiniz bir dönemde okumayın dünyanız başınıza yıkılıyor, gördüğünüz her alıntıyı kendinizle bağdaştırıyorsunuz :)
Fournier, altmış yıl önce bir mağazada unutulduğu hislerle yazıyor aslında, Tek Yalnız Ben Değilim'i. Kitabın içinde yalnızlığı sonuna kadar hissediyorsunuz, öyle ki yalnız değilseniz bile kitabı okuyunca artık yalnız oluyorsunuz. Öylesine insanın içine işleyen bir yazar ki, tabi ki benim açımdan, kendi safe place yazarlarımdan biri oldu kendisi. Onunla aramdaki bağ artık çok güzel bir yerde, böyle hissettiren çok az yazar vardır bana, Fournier onlardan biri oldu böylelikle. Anlatı türünde yazdığı kitaplar hem kolay okunuyor hem yormuyor, şu ana kadar iki kitabını okumuş olsam da, tüm kitaplarını okumak içinde kendime bir söz vermiş bulunuyorum tabi arkaplanda, bu kitabı ve yazarı okuyun, bir cümlesinde bile kendinizi bulacaksınız. Yazar ve kitap için araştırma yaparken şöyle bir cümleye denk geldim; "Hayatı alıntılayan yazar."
Gerçekten o kadar doğru bir betimleme ki, sanki sizi okumuş ve yazmış.
