Oturmuş bir koltuğa bakıyorum.
Kim bilir ne karmaşa yaşanıyor,
ne fırtınalar kopuyor, ne planlar
yapılıp ne umutlar sönüyor;
kim bilir ne renkli, mutlu günler,
ne mutsuz, bitmez saatler geçiyor
o donuk pencerelerin ardında.
Her bina bir yanardağ adeta.