Bu kitapla birlikte ikinci romanını okumuş olduğum Osman Balcıgil'in kitaplarında kurgu ve akıcılık problemi olduğunu düşünüyorum.
Kitabın arka kısmındaki açıklamaya bakınca,zımba gibi bir hikaye,son derece sürükleyici bir roman bulacağınızı düşünüyorsunuz. Ama kitap 280 sayfa sonunda bile bir türlü okuyucuyu içine alamıyor.
Bazıları biribirinden tamamen bağımsız olaylar silsilesi,bir türlü toparlanamayan ve okuyucuyu bir yere yönlendiremeyen bir hikayeler örgüsü.. Aslında çok güzel bir kurgu olabilecekken bir türlü heyecanı yaratamıyor Balcıgil. Sıradan olaylar bir türlü birbirine bağlanıp okuyucuda merak uyandırmıyor.
Uzun zamandır ilk defa bir kitabı üzülerek yarım bıraktım. Balcıgil'in romanlarında akıcılık ve sürükleyicilik problemini çözmesi gerektiğini düşünüyorum.
