Kitap bitti bende bittim. Kitabı okurken o kadar çok o yaşlara gittim ki aynı yaşlarda ‘bazı’ konularda aynı şeyleri hissedebiliyormuşuz. Anne’nin aşka dair yaşamaya dair o duygularını okuduktan sonra kitap birden bıçak gibi kesilince insan ne söyleyeceğini bilemiyor. İnatla umut etmeli mi, yoksa bir yerden sonra bırakmalı mıyız bilmiyorum. Bazı şeyleri değiştirebilir miyiz? Yoksa bu düzen böyle gelmiş böyle gider mi?