Hayatı boyunca yol kesip insanı ilmin anahtarını edinmekten alıkoyan iki şey vardır: Kara duman bulutuyla gözlerine mil çeken utanç ve her tehlikenin, böylelikle her türlü hazza ulaştıracak cesur eylemin önünü de kesen korkudur başına bela.
İnsanların vefasızlığını -ya da buna miskinlik mi desek? - epey garipsiyorum. Çünkü bir yandan onca insan gönlümü çalmaya çaba sarf edip merhametime sığınırken, öte yandan nesiller boyunca Tanrı’nın tek bir kulu çıkıp da minnet duygularının dile geldigi kelam ile beni taltif etmedi.
Savaş söz konusu oldu mu...
Hiçbir masraftan ve zahmetten kaçınmazlar,
Hiçbir sakınca önemli değildir onlar için;
ister hukuk, din
isterse barış çiğnensin,
hatta insanlık batsın, umurlarında olmaz.