The Tartar Steppe

Dino Buzzati

The Tartar Steppe Gönderileri

The Tartar Steppe kitaplarını, The Tartar Steppe sözleri ve alıntılarını, The Tartar Steppe yazarlarını, The Tartar Steppe yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
232 syf.
8/10 puan verdi
Beklemenin Sancısı
Bu kitaba başka bir isim koyun deselerdi.Beklemenin Sıkıntısı, Bir Savaşı Ümit Etmek, Alışkanlıkların Esiri Olmak gibi isimler düşünürdüm. Bir bekleyiş, bir umudun kitabı olsa da aslında bana göre kaybedilen seneler, yitirilen zamanların kitabı… İnsanlar olmayacak bir düşünceye, kişiye veya umuda bağlanınca zamanlarını kaybederler. Ve bu bekleyiş çok acıdır ki geriye dönüp baktığında içinde pişmanlıklardan başka hiçbir şey taşımaz. Bu kitaptan öğrendiğim insanlar her anının kıymetini bilmeli ve onu hep aynı rutinde ve tekdüzelikte yaşamamalı yoksa geçen zamanın, anıların hiçbir önemi kalmaz. Ve en önemlisi ne yapacağına bir an evvel karar vermeli. Olmayacak bir savaşı ve kahramanlığı bekleyen Drogo’nun hikayesi sonunu tahmin ettiğim halde nedense beni bile bir bekleyişte bıraktı. Acaba farklı bir son olur mu? Olmadı… Farklı sonlar uzun süren bekleyişlerden sonra olmaz bana göre… “Tüm yaşamı, dünyadan tamamen tecrit edilmiş bir şekilde orada geçmişti; otuz yılı aşkın bir süre düşmanı beklemek için kendini her türlü zevkten mahrum kılmış, şimdiyse düşman gelirken kovulmuştu.”
Tatar Çölü
Tatar ÇölüDino Buzzati · İletişim Yayınevi · 201813,3bin okunma
Ya her şey bir yanlışlıktan ibaretse? Ya bu cesaret sadece bir tür sarhoşluksa? Ya o cesaret aslında mis kokulu havaya, harika gün batımına , fiziksel acıların bitimine ve alt kattaki şarkılara bağlıysa?
Sayfa 232
Reklam
Demek ki yaşam bir tür şakaydı: Kibirinden, girdiği bir iddia yüzünden her şeyi yitirmişti.
Sayfa 229
Anlamsız, yıllardır yıpranmamış bir şekilde, içinde, gençliğinden beri, yazgıya ilişkin bir önsezi, yaşamın güzel şeylerinin, henüz başlamamış olduğuna dair bir inanç vardı.
Sayfa 205
İnsanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu ; bir insan acı çektiğinde, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, diğerlerinin bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Sayfa 193
Başlangıçta hep böyledir. Yeni gelenler kazanır. Herkes için durum aynıdır, insan gerçekten güçlü olduğunu zanneder ama bu yalnızca yeni gelmiş olmanın yarattığı bir durumdur, sonunda diğerleri de sisteminizi öğrenir ve günün birinde bakarsınız hiçbir şey yapamıyorsunuz.
Reklam
“Yine de zaman geçiyordu; insanları hiç düşünmeden, dünyada gidip geliyor, güzel şeyleri solduruyor; ve henüz adı bile konmamış yeni doğmuş bebekler de dahil olmak üzere hiç kimse onun elinden kurtulamıyordu.”
... her şey çok zavallı bir biçimde son buluyordu ve söylenecek hiçbir şey yoktu.
Sayfa 224
“Bir sayfa, böylece, yavaşça çevrildi ve tüketilmiş günlere eklenerek öbür tarafa geçti, şimdilik biriken sayfalar ince bir cilt oluşturmakta ama buna karşılık kalan sayfalar bitmek bilmez bir hacim sunmaktadır. ama yine de biten bir sayfadır, teğmenim, yani yaşamın bir parçası.”
Ama, sonuçta, en güzel yıllarının, ilk gençliğinin belki de artık tükendiğini de fark etmekteydi. Ve sabit bakışlarla incelediği aynada, boşuna sevmeye çalıştığı yüzünde zoraki bir gülümseme görüyordu.
1.000 öğeden 981 ile 990 arasındakiler gösteriliyor.