“Gerçekte ise hiçbir benliğe sahip olmamak gerekir. Bu hayatta zengin ve ünlü bir kişi olmayı istemezdim demiyorum. Bu benim planlarımda var ve günün birinde bunu başaracağımı da umuyorum. Fakat böyle olsa bile, benliğimin peşim sıra gelmesini isterdim. Güzel bir sabah uyanıp da Tiffany'de kahvaltı ettiğim zaman bile yine kendim olmak isterim.”
Kitabı çok beğendim. Anlatım dili çok canlıydı. Her bölüm gözümde canlandı. O kırmızı tuğlalı apartman, ismi olmayan kedi, hikaye yazarı ve o yerinde duramayan, evini terk eden incecik,kimsesiz kız Holly.
Özellikle film uyarlaması çok başarılıydı bence. Filmin o giriş bölümü ve arkada çalan "Moonlight" şarkısı hiç unutulmaz oldu benim için...
Kitap özellikle yazarın hayat hikayesini öğrenince daha da anlam kazanıyor bence.
Çünkü yazar küçücük bir çocukken annesi tarafından akrabalarına bırakılmış. Annesi daha iyi bir hayat ve varlıklı bir koca bulma ümidi ile kente gitmiş.
İşte her yazar az ya da çok yazdığı çoğu roman ve hikayede kendi hayatından da izler bırakıyor...
