Kitap bir romancının kendi değerlerini, oğlunun değerleri ve batılı diğerler ile kıyaslayarak kendini bir yere oturtma çabasının hikayesi bence. Anne-oğul arasındaki farklılıklar üzerinden, farklı kültürlerin farklılıkları üzerinden derin incelemeler yapılmış. Özellikle hayvan hakları konusu iyi aktarılmış. Lakin ben sıkıldım sanırım bunları duymaktan... Gazze de çocuklar hergün ölürken, Afrika'da hatta medeniyetin temsilcisi sayılan Amerika'da bile her yıl binlerce çocuk kaybolurken aklıma son gelecek şeydir hayvan hakları. Önce o çok övündüğümüz aklımızla kendi sorunlarımızı mı çözsek? Çocukların güvende olmadığı bir dünya da ne güvende olabilirki... Dünya dedikleri bu yerde tek bildikleri sömürmek olan Batı dünyasının güzel görünme çabaları bence bunlar. Çocuklar ölürken et yesen ne yemesen ne bence :( hatta kimin umurunda ne yediğinin. Yemeğince ne olacak? Neye çözüm üretilmiş olacak? Sanki neyi düzeltebileceksin? Japonya toplumu gibi tamamen ahlaki olarak tüketmemek yada az tüketmek çözüm olabilir belki. Ama diğerleri sadece şirin gözükme çabası bence :(
