İnsan ruhunun baş temeli trajedidir. Komedi; evet komedi, -biraz sonra Şarlo misalinde göreceksiniz- trajediyi de aşabilir; fakat, muhakkak trajedi olarak... Yoksa, bizim İbişler gibi, ayağı kayar, düşer... Bilmem ne olur. Yani, bağırsaklarımı titretmeye mahsus gülüş, insani değildir. Binaenaleyh, hiçbir zaman komedi, trajedinin makamında oturamaz.