Deus Ex Machina tekniğini icat eden Euripides’in bu trajedisi, kendi zamanında yaşanan birtakım savaşların etkisiyle yazılmış.
Hakkında çok şey yazılan Truva Savaşı’nı, yenik tarafın önde gelen kadınlarının gözünden anlatıyor. Bir savaşta yenilmenin acısını iyi hissettiren bir eser. Devlet Tiyatroları’nca sahnelendiğinde oyunu izlemeyi özellikle isterim. Çünkü baştan sona devam eden ağıtları okumak bir süre sonra sıkıcı olabiliyor. Neyse ki kısa…
İnsanlar, öteden beri anlatılagelen mevcut hikayeleri yeniden ve yeniden yorumlamakla çok meşgul olmuşlar. Görüşlerini, felsefelerini, sanatlarını bu revizyonun (revision: yeniden görmek) üzerine bina etmişler. Bugün farklı mı sanki?
Bugün de farklı değil. Geçmişte yaşananları güncel şartlar ışığında yorumlayarak ve bu yolla onları hep yeniden üreterek kendimizi var ediyoruz (Örn. Atatürk, Osmanlı, ailemiz, vb.) Kopamayacağımız bir özelliğimizdir bu. Kolay yoldan kurtulabileceğimizi zannetmiyorum.
Eserdeki, Menelaos ile Helen arasında geçen yüzleşme en dikkat çekici kısımdı. Helen, eski kocasına, onu neden terk ettiğini açıklamaya çalışıyor. Fakat Tanrılara bolca atıfta bulunarak kendini aklamaya çalışırken, Helen yine de okuyucuyu bile ikna edemiyor.
