Türk Medeniyeti Tarihi
Ziya GökalpTürk Medeniyeti Tarihi Gönderileri
Türk Medeniyeti Tarihi kitaplarını, Türk Medeniyeti Tarihi sözleri ve alıntılarını, Türk Medeniyeti Tarihi yazarlarını, Türk Medeniyeti Tarihi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Eski Türkler'in dinleri de o zamanki yaradılışlarına uygundu. Bu dinde de yer-sular oymaklarını savaşa sevkederlerdi.
Bu kitapta yalnız eski Türkler'in Toyonizm dinine ve Şamanizm büyüsüne bağlı olan öz uygarlığı incelenmiştir. Bu incelemelerin sonucu gösterdi ki Türkler bu uygarlığı başkalarından ödünç almamışlar, belki kendileri yaratarak başka uluslara öğretmişlerdir. Çinliler, bu Türk sınıflandırmalarını işlemişler. bundan geleneksel bilimler ve büyüsel fenler oluşturmuşlardır.
Eski Türkler yaratıcı bir budundular. Çinliler ise Türkler'in kâtipleriydı. Türk'e ait birçok yaratma ve buluşları Çin kitaplarında bulursak, bundan dolayı şaşmamalıyız. Türk yapar, Çinli yazardı.
Kun kavmi tarih âlemine Çinliler'le birlikte girmiştir. Çin devleti daha ilk zamanlarından itibaren Kunlar'dan söz edilmektedir. "(Deguignes, c.l, s. 161).
"Eski Hunlar, besledikleri hayvanların etleriyle yaşarlar, derilerini alarak giysi ve bayrak yaparlardı. Paylarına düşen araziyi ekerlerdi. Yazı bilmezlerdi. Fakat sözlerinde doğrulukları o kadar çoktu ki yaptıkları anlaşmalarda, bu budunlar bize ne kadar barbar görünürse görünsünler verdikleri söz kafi gelirdi."
Türkler'den büyük bir kısmının adı, milattan önce Kun idi. Avrupalılar k harfini hya çevirerek bu sözcüğü Hun biçimine soktular.
Çinliler de bu sözcüğü Hiung-nu biçimine soktular. Türkler, Araplar ve Acemler'e gelince, bunlar bu kavme Kun adını vermişlerdir. Kun Oğuz Türkleri'nce "koyun" demekmiş. Demek ki bu kavmin ongunu da koyundu.
Eski Oğuz ilinde, onur ve saygınlığın yüksek derecesi, bir beyin her nesi varsa, bütün iç Oğuz ve Taş(Dış) Oğuz ile birlikte yemesi durumunda sürerdi. Dede Korkut'un dediği gibi "Er malına kıymadıkça adı çıkmazdı."
Türk Han'ın büyük oğlu olup yerine geçen Tutuk bir gün bir geyik avladı. Geyiği kesip pişirirken etin bir parçası yere düştü. Tutuk et piştikten sonra yere düşen parçanın daha lezzetli olduğunu görünce etler o toprağa sürüldükten sonra pişirilirse lezzetinin artacağını bildirdi. Böylece tuz bulunmuş oldu.
Eski Türkler'de dinsel nikâhla eş(zevce) olan, yalnız bir kadın olabilirdi. Hakanlar sultan niteliğini alınca, yani sulta sahibi olunca birden çok eşlere de sahip olmaya başladılar.