Dünden Bugüne Türkiye'nin Toplumsal Yapısı
KolektifSözler ve Alıntılar
Türk Eğitim Sisteminden söz etmek hayallerden aynı zamanda hayal kırıklıklarından da söz etmek demektir. ''İyi eğitim, iyi okul, yüksek ücret, parlak unvan ve statüsü'' beklentileri, diğer tüm öncelikleri göz ardı edecek kadar seçeneksiz, tek yol gibi görülmektedir. Oysa eğitim ''educate'' kelimesinin iki kök anlamı da bunlarla ilgisiz. Birincisi, insanın içinde olanı dışa çıkarmak, ikincisi de biçimlendirmek demektir.
Modern olmak için geleneksellik hiç tereddüt edilmeden harcanır.
Türk Eğitim Sisteminin temel sorunları nicel ve nitel açıdan ciddi bir toplam oluşturur. Türk modernleşmesi eğitim reformlarının olmasına rağmen, eğitim kurumlarının planlanan ve beklenen gelişmeyi gösterdikleri söylenemez.
Türkiye'de okullarda öğrenciye en çok söylenen söz konuşmamaları ve sessiz olmalarıdır Okul öncesinden yüksek öğrenime kadar öğrenciler, sürekli tekrarlanan ve önerilen bir 'sessizlik kültürü' eğitimine maruz kalırlar.
"...Bütün bu veriler göstermektedir ki, Türkiye'nin eğitime ayırdığı kaynak yetersizdir..."
Hoşgörü ve çok kültürlülüğün en yüksek olduğu ülkelerde dahi, en ufak bir kıvılcım ve provakasyon, Müslüman ve Hristiyan gruplar arasında dinsel çatışmalar yaşanabilecek bir ortama yol açabilmektedir.
Cemil Meriç'in tanımlamasıyla "kendi irfanına güvenini kaybeden Osmanlı" Lale Devri'yle beraber Batı'yı taklit etmeye kendisi için gaye edinir.