Türkmen Anarşizmi
Ahmet AteşSözler ve Alıntılar
Oğuzların Tanrısı sevginin en büyük kaynağı idi. Tanrı her şeye rağmen onları seven idi. "gul gusur işler mevla bağışlar"*
*Pir sultan
Sayfa 32Kitabı okudu
Eski Türk dini görünüşte bir naturalizm yani doğacılık'tı. Gerçekte ise bir sembolizm, simgecilikti.
Sayfa 139Kitabı okudu
Deyişlere ayet denilmesi İran ile Türkiye'de çok eskilere dayanır. Ne zaman söylenildiği belirlenemese de saz için "telli kuran" nitelemesi de yaygındır.
Sayfa 130Kitabı okudu
Tarihin sadece kurulan, genişleyen, daralan ve yıkılan bir devletin en başta yöneticelerinin, yönetici ailelerinin oluşturduğu soyların -haneda tarihi- olarak kabul görmesi, devletsiz bir toplumun örgütlenme tarzını, yaşama tarzını, kendisini egemenlik altına alan devletin baskıları karşısında ve altında varoluşunu ta başından tarihdışı kılar.
Sayfa 9Kitabı okudu
Eski Türk düşünce yapısı
İnsanı içinde yer aldığı doğayla bir bütün gördüklerinden, doğanın bir parçası olan insanlardan oluşan topluluk yapılarını da birbirine eşit insanlardan, insan topluluklarından ayrı olamayacağını bile isteye kurdular, yaşadılar. Onlar için dağ kutluydu; su kutluydu; ağaç, ot, toprak; karınca, gurt guş... kutsaldı.
Sayfa 19Kitabı okudu
Eski Türk düşünce yapısı
Bir ağaçtan azdan çok meyve koparmadılar. “Biricik, azıcık olan olmamış sayılırdı.” Karınlarını utangaçça, sıkılarak doyurdular; çünkü zorunlu bir yok edişe öznelik etme zorunluluğu pek de hoş bir şey sayılamazdı. Oğuz insanı günümüzde de yemek yerken utangaç davranır. Yemek ancak bir toplulukla bir topluluk töreninde biraz daha rahatça yenilebilir anlayışındadır. Onun için yalnız yemek yiyen bir insan biriyle karşılaşınca suçüstü yakalanmışçasına tedirginlik duyar.
Sayfa 19Kitabı okudu
Bunun için hiçbir özel/sürekli somut örgütlenmeye ihtiyaç duymadılar. Bu örgütlenmelerin bir yaklaşımı olan topluluklan önce parçalara, kısımlara, sınıflara ayıran sonra da canlı bütünlüğü yok eden eğen ile eğilen yapılardan kendiliğinden kaçındılar. Kurdukları düzenin en önemli dayanağı kendini topluluk içinde tanımlayan kişinin özgür, üretici, yaratıcı varlığıydı.