Türkmen Anarşizmi
Ahmet AteşTürkmen Anarşizmi Gönderileri
Türkmen Anarşizmi kitaplarını, Türkmen Anarşizmi sözleri ve alıntılarını, Türkmen Anarşizmi yazarlarını, Türkmen Anarşizmi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çünkü insan "ihtiyacın eseri değil, arzunun eseridir."
Zorda kalan birine yardım et. Bu seni tehlikeye, ağır bedeller ödemeye sokacak olsada.
Karınlarını utangaçça, sıkılarak doyurdular; çünkü zorunlu bir yok edişi özledik etme zorunluluğu pek de hoş bir şey sayılmazdı. Oğuz insanın günümüzde de yemek yerken utangaç davranır. Yemek ancak bir toplulukla bir topluluk töreninde biraz daha rahatça yenilebilir anlayışındadır. Onun için yalnız yemek yiyen bir insan biriyle karşılaşınca suçüstü yakalanmışçasına tedirginlik duyar. Onun için sofrasında bulunan yiyecekleri özür dileyerek karşılaştığı insana sunar. Bu gelenek günümüzde kentte, uygarlığın göbeğinde bile canlıdır. Bir mekanda yemek yerken gelen bir tanıdık masaya davet edilir Oğuzlar bütün göçebe topluluk insanları gibi az yediler, az içtiler. Öğünlerinde ilk lokmalarından önce ve son lokmalarından sonra "gurdun kuşun" payını bir yükünme ve minnetle doğaya saçtılar.
Pierre Clastres bir çalışmasını "tarihi olan halkların tarihinin, sınıf mücadelelerinin tarihi olduğunu söylenir. Tarihi olmayan halklarının tarihinin de aynı ölçüde geçerli bir yaklaşımla, devlete karşı mücadelenin tarihi olduğunu söyleyebiliriz."
Bunun için hiçbir özel/sürekli somut örgütlenmeye ihtiyaç duymadılar. Bu örgütlenmelerin bir yaklaşımı olan topluluklan önce parçalara, kısımlara, sınıflara ayıran sonra da canlı bütünlüğü yok eden eğen ile eğilen yapılardan kendiliğinden kaçındılar. Kurdukları düzenin en önemli dayanağı kendini topluluk içinde tanımlayan kişinin özgür, üretici, yaratıcı varlığıydı.
Topluluğun kendini örgütleme dinamikleri, kişilerin kendilerini bir topluluk içinde tanımaları ve tanımlamaları onları eşitlikçi ve dayanışmacı bir topluluklar/boylar bütünlüğü kıldı. Sevdikleri yaşam biçimleri, bunu sağlayan doğa ve topluluğu koruma düşüncesi kendiliğinden oluşup onlara topluluklar üstü bir uzlaşma sağladı.
Eski Türk dini görünüşte bir naturalizm yani doğacılık'tı. Gerçekte ise bir sembolizm, simgecilikti.
Sayfa 139Kitabı okudu
Deyişlere ayet denilmesi İran ile Türkiye'de çok eskilere dayanır. Ne zaman söylenildiği belirlenemese de saz için "telli kuran" nitelemesi de yaygındır.
Sayfa 130Kitabı okudu
Oğuzların Tanrısı sevginin en büyük kaynağı idi. Tanrı her şeye rağmen onları seven idi. "gul gusur işler mevla bağışlar"*
*Pir sultan
Sayfa 32Kitabı okudu
Eski Türk düşünce yapısı
Bir ağaçtan azdan çok meyve koparmadılar. “Biricik, azıcık olan olmamış sayılırdı.” Karınlarını utangaçça, sıkılarak doyurdular; çünkü zorunlu bir yok edişe öznelik etme zorunluluğu pek de hoş bir şey sayılamazdı. Oğuz insanı günümüzde de yemek yerken utangaç davranır. Yemek ancak bir toplulukla bir topluluk töreninde biraz daha rahatça yenilebilir anlayışındadır. Onun için yalnız yemek yiyen bir insan biriyle karşılaşınca suçüstü yakalanmışçasına tedirginlik duyar.
Sayfa 19Kitabı okudu
Eski Türk düşünce yapısı
İnsanı içinde yer aldığı doğayla bir bütün gördüklerinden, doğanın bir parçası olan insanlardan oluşan topluluk yapılarını da birbirine eşit insanlardan, insan topluluklarından ayrı olamayacağını bile isteye kurdular, yaşadılar. Onlar için dağ kutluydu; su kutluydu; ağaç, ot, toprak; karınca, gurt guş... kutsaldı.
Sayfa 19Kitabı okudu