İletiler
“Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna”
Tutunamayanlar
Oğuz Atay
Ben, balon muyum çocukları sevindirecek?
Kimseyi sevindirecek halim yok..
Tutunamayanlar
"Acının şiddetli oluşu değil, sürekli oluşu yoruyor bizi"..🍂 Tutunamayanlar Oğuz Atay
"Ben,seni görür görmez anlamıştım:bütün kaygısız görünüşünün altında,duygulu,içine kapanık bir insan olduğunu.Bunu beğendim işte." 
Oğuz Ertürk Tutunamayanlar
"Çok şey vardı anlatılacak. O yüzden sustum. Birini söylesem diğeri yarım kalacaktı. Sen duydun mu sustuklarımı?"
Tutunamayanlar
Oğuz Atay
12 Ekim
“Kitaplığındeki en değerli kitap nedir?” sorusuna her zaman net bir cevabım olmuştur; Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar’ı.
eksiup.com/images/39/20/im...
Türkiye’de ilk olarak Sinan Yayınları tarafından iki cilt halinde basılmıştı bu kült kitap. Fotoğraftaki ise kitabın ilk cildi (ben de henüz ikinci cildini edinemedim).
Bugün, birçoğumuzun kalbine dokunmuş olan bu büyük yazarın doğum günü. İyi ki doğmuş ve iyi ki yazmış. Kendi çağında anlaşılamadı belki ama geleceğe dokunarak milyonlarca insanı etkilemeyi başardı. Ölümsüzlük böyle bir şey olmalı.
“Korkuyoruz. Düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz.”
-Biliyor musun Olric?
-Neyi efendimiz?
-onunla ne zaman lades oynasak hep o kazanırdı.
-Neden efendimiz?
-Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.
Oğuz Atay Tutunamayanlar
Suskun
Çok şey vardı anlatılacak,
O yüzden sustum...
Birini söylesem diğeri yarım kalacaktı.
Sen duydun mu sustuklarımı ??? Tutunamayanlar
“Önce Kelime vardı,” diye başlıyor Yohanna’ya göre İncil. Kelimeden önce de Yalnızlık vardı. Ve Kelimeden sonra da var olmaya devam etti Yalnızlık... Kelimenin bittiği yerde başladı; Kelime söylenemeden önce başladı. Kelimeler, Yalnızlığı unutturdu ve Yalnızlık, Kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler, Yalnızlığı anlattı ve Yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız Kelimeler acıyı dindirdi ve Kelimeler insanın aklına geldikçe, Yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.
Oğuz Atay Tutunamayanlar