Ahmet bin Asım el-Antakî'ye:
-Allah Teâla'ya kendisiyle yakın olabileceğimiz en üstün amel nedir? diye sordular.
-Kibir, riya, hased, gıybet, kin, öfke, dünyaya düşkünlük, tul-i emel gibi iç günahları (kalbî günahları) terketmektir, buyurdu.
-İnsanın içine ait günahların terkinin dışına ait günahların terkinden daha üstün olması nasıl olur? diye sorduklarında da şu cevabı verdi:
-Çünkü batınî (iç) günahlar terkedilince zahirî (dış) günahlar kendiliğinden kaybolur.
Servet şüpheli şeylerden kazanıldığı takdirde nefis kendi arzularının yerine getirilmesini ve iyi ameller yaptığını göstermek ister. Halbuki yüce Allah, yalnız muttakilerin amelini kabul eder.