Üç Nesil Üç Hayat
Refik Halid KaraySözler ve Alıntılar
Eski Aşklarda Limon ve Kömürün Anlamını Bilen Var mı?
Kız aşık oldumu, oğlanın göreceği bir odada, kuru ekmek, bir limon ve bir kömür parçası koyardı; heyecan içinde beklerdi. Delikanlı bunları görürse anlardı ki...
"Tek seninle birleşeyim, evleneyim... Bütün ömrümce kuru ekmek yemeye razıyım!"
Sayfa 46 - İNKILÂP
Ramazan ayı boyunca şehrin ileri gelenlerinin iftar verme geleneği meşhurdu.
On bir ayın bir sultanı unvanıyla anılan Ramazan, her şeyden evvel, boğaz ve mideyle alakadardı; bu ayda bazen israf denilebilecek bir bolluk hüküm sürer; İstanbul, en nefis yemeklerin her ‘Merhaba’ diyene sunulduğu muazzam bir imarethaneye dönerdi. Büyük konakların iftar sofrasında yer almak için tanıdık olmaya lüzum yoktu ki… Gözüne kestirdiğine girerdin. Kimse kim olduğunuzu, nerede ve ne münasebetle tanışıldığını, isminizi, işinizi sormazdı. Sadece, kapıda duran ağa, kılığınıza kıyafetinize bakarak size yer gösterirdi: Ya büyük sofrada ya orta sofrada yahut da alt katta kahve ocağı sofrasında… Otur masanın bir kenarına; istersen ne konuş ne dinle; yaranmaya çalışma; sekiz on türlü yemekten, tıka basa karnını doyur; kahveni iç, usulcacık sıvış, git. Kimse farkında olmaz, onlar dahi işi acayip bulmazdı. Otuz gün Ramazan’ı böylece, yabancı konaklarda iftar etmek suretiyle lord gibi yiyip içerek geçiren binlerce adam vardı!
“Berat Kandili geçince evde ramazan hazırlığına başlanırdı; İki hafta süren bu hazırlık esnasında evler, baştan ayağa yıkanır, günlerce tahta gıcırtıları, İstanbul şehrine, sokaklarından kağnılar geçen bir Anadolu kasabası âhengi verirdi.
Ramazandan bir-iki hafta evvel babam, bir sabah ‘evrâd’ını okuduktan ve namazını kılıp zikrini bitirdikten, ‘Sabâh-ı şerifler hayrola, hayırlar fethola, şerler defola!’ diye duâsını da tamamladıktan sonra –başında keten takke, sırtında nafe kürk, burnunda altın gözlük– köşesine hususi bir ehemmiyetle oturur, evin erkânını nezdine çağırırdı...
-Aşık olmayı seviyoruz,
Artık, âşık olmayı sevmiyoruz; daha ziyade tanıyıp hoşlandığımızı seviyoruz; sevda, şimdi ilme müstenittir; mamafih unutmamalı ki, ilimde dahi aldanmak ve boşa çıkan bir netice ile karşılaşmak mümkündür.
inkılap kitapevi
asır çocuğu fazla maddidir; gözlerini yumduğu zaman gönlünde, otomobillerin koşuştuğu asfalt caddeli ve kübik apartmanlı bir dünya haricinde ruhunu başka türlü oyalayan bir manevi âlem doğmalıdır.
Sayfa 23Kitabı okudu
fener tutan kocakarının ya da zenci bacının üstlendiği işte sorumluluk vardır. Arkasında yürüyen genç kızlar coşkunlukla gülüşüp kıvrılmaya, yani fingirdemeye başladılar mı, utanmaları gerektiğini söylemek... sözlerle korkutmak, azarlamak, gençlerin gevşeyen, direncini yitiren utanma damarlarını yeniden görevine çağırmak!
Sayfa 75Kitabı okudu
Tablolar canlanıyor, tazeleniyor; o demleri bütün üzüntüsü, korkusu, ümitleri ve ümitsizlikleriyle düşünüyor, duyuyor, azabını çekiyorum. Sonra denize, kuyuya, uçuruma düşüp de kurtarılmışların sevinciyle ferahlıyor, geniş nefes alıyor, oh çekiyor, Allah'a şükrediyorum.
Sayfa 93Kitabı okudu