“Yıldızlara bak.” dedi. “Ne kadar parlak. Büyükayı... Küçükayı... hepsi her zamanki gibi. Bu beni rahatlatıyor. Seni?”
“Evet.”
Bir süre konuşmadan Samanyolu’nu seyrettiler. “Ama aynı zamanda kendimi çok küçük ve çok... önemsiz hissetmeme neden oluyor her zaman.”