Karanlık bir sokağın köşesinde bir anda bitiveren bir katil gibi, aşk önümüze dikildi; ikimizi de bir vuruşta devirdi! Yıldırım da böyle çarpar adamı, hançer de böyle saplanır!
(…) “Bunlar… insan gibi insan işte. Parayı seviyorlar, ama zaten hep böyleydi… İnsanlık parayı sever, neden yapılmış olursa olsun, deriden, kağıttan, bakır ya da altından. Akıllı bir karış havadadır… Tabi… Merhamet de bazen kalplerine uğrar…
Bir şeyleri yönettiğini sanan kişi, bir bakarsınız birdenbire tahta bir tabut içinde kıpırtısız yatıyor; öylece yatan kişinin bir yararı olmadığını anlayan çevresindekiler de onu sobada yakıp kurtulurlar.