Sözler ve Alıntılar
Annemin, babamın önündeki perişanlığı bana çiçeğin saçılan taçyapraklarını değil, kırılan kristal bir kadehten yere dökülen acı şarabı çağrıştırmıştır hep. Babam mı acılaştırmıştı onu, hayat mı?
Sayfa 164 - canKitabı okudu
“İnsanların ruh sağlığını koruyan, bir amaç uğruna mücadele etmektir,” dedi. “Saçma sapan kişisel sorunlarla uğraşmak yerine…”
Sayfa 158Kitabı okudu
“İnsan, hayatı okuduğu kadar değil, yaşadığı kadar bilir. Yaşadığının ötesi bulanık yanılsamalardır, bilgi değil.”
Sayfa 153Kitabı okudu
Bir an önce geçirmek istiyorduk altın halkaları parmağımıza. Annem arada sırada beni uyarmaya çalışıyordu. Sevgimin dar patikasının zamanla bana yetmeyeceğini, hayatın ufkuna doğru alabildiğince uzanan geniş ovaları ya da uçurumlu, sarp dağ yollarını özleyeceğimi dokunduruyordu. Ve sevdiğim çocuğun hep aynı patikada kağnı süreceğini...
Sayfa 145 - canKitabı okudu
Keşke gerçekten insanların dünyasından yok olsa, toprağın, bitkilerin, suların, böceklerin evrenine karışsaydı. Yaşayamayacak denli korkuyordu herkesten ve her şeyden. En çok da insanlardan!.. Bir ölebilseydi... Artık korkacak bir şey kalmazdı.
Sayfa 75 - CanKitabı okudu
"Çok yorgunum," dedi Remziye. "Öfkelilerden ve tümden pes edenlerden hoşlanmıyorum."
Sayfa 79 - canKitabı okudu