Bir an önce geçirmek istiyorduk altın halkaları parmağımıza. Annem arada sırada beni uyarmaya çalışıyordu. Sevgimin dar patikasının zamanla bana yetmeyeceğini, hayatın ufkuna doğru alabildiğince uzanan geniş ovaları ya da uçurumlu, sarp dağ yollarını özleyeceğimi dokunduruyordu. Ve sevdiğim çocuğun hep aynı patikada kağnı süreceğini...
Sayfa 145 - canKitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.