Ucundan birazını gördüğü ailevi uyum onda ne pişmanlık ne de özlem uyandırmıştı. Böyle bir hayat ona göre değildi; ona ancak yıldırıcı ve umutsuz bir usanç verebilirdi bu.
“Bir evin başındaki bir kadının ve annenin, ailesinin rahatı için harcaması gereken günlerini atölyede geçirmesi bana tam anlamıyla divanelik gibi geliyor.”
Fakat her şeyin,hele ki bir dünyanın başlangıcı,daima belirsiz,karman çorman,kargaşalı ve fazlasıyla sıkıntılıdır.Kaçımız böyle başlangıçların içinden çıkmayı başarabilmişizdir ki! Nice ruhlar yitip gitmiştir o kıyamette!