gidemem ciğerlerim yetmiyor solumaya
bu ayaklar benim değil ne zamandır
kolum kanadım sensin anlamıyorsun
özgürlüğüm aydınlığım inancım
hepsi senden mutluluğum gibi anlasana
eskimekle başlıyor ilk belirti
bir durgunluk siniyor derimize
iliklerimize kadar işliyen
daha bir duygulu oluyor ellerimiz
parmaklarımız daha anlayışlı
sevdik mi seviyoruz ölesiye
öfkelendik mi öfkeleniyoruz
ben insanların en yorgunu
denizin güneşin özlemi bende
bende yaşamanın çalışmanın özlemi
mevsimsiz sevmesini bilirim
vakitsiz düşünmesini
düşünüp düşünüp üzülmesini
gülüşüm bakışım ayrı
üzgünüm biraz yılgın değil
farkındayım olup bitenlerin