Uzak Noktalara Doğru
Cemil KavukçuSözler ve Alıntılar
Ben, ben olmaktan çıktım. Artık bir ölü şarkısıyım.
Sayfa 108Kitabı okudu
Düşük vitesle inilen bir yokuşta birden boşlamak mı? O zaman ne olur, dişlilerin denetiminden çıkmış bir mekanizma kendi başına buyruk olur, araç sürekli hız kazanır ve sen, artık hiç-bir-şey yapamaz duruma gelirsin. Peki, yaşamda “vitesten atmak” nasıl olacak?
Gerçekten ölüyor mu, diyorum.
Bu kez ölüyor.
Gidecek misin?
Tabii. Çaylarımız bitince gideriz.
Beni de mi götüreceksin? Olmaz. Seni çağırmış. Tanımadığım, ölmek üzere olan bir adamın yanında ne işim var...
İçimde kaçak bir huzur her an bozulacakmış gibi titreşiyor. Gözlerimi açsam bitecek, biliyorum.
...ayrımında değilsin– gülümsedin. Kışkırtıcı olan duruşun muydu, yoksa yüzündeki “her şeyi bilen” gülüşün mü, bilmiyorum. Sonra da, “Bu kadar oyun yeter,” der gibi, serçeparmağın dudağının kıyısında, gözlerin yarım, ince, keskin ve irkiltici ıslığını çaldın.