Moliere “kıral” acele bir oyun istediği için yazıyor, oyuncular hazırlanmamış; kitapta onların arasındaki konuşmalar/tartışmalar var. Yazar bir nevi kendine yapılan tenkitlere cevap veriyor. Bu cevabın en öz ifadesi de yirminci sayfada: “Çizdiği şahsiyetlerle muayyen kimseleri kastettiğini sanmalarından sıkıldığı kadar hiçbir şeyden sıkılmadığını söylüyor.”
Çok acayip şey. Üst tarafı bir nikah bütün iyi huylarınızı silsin süpürsün! Nasıl olur da bir kocayla bir aşık aynı kimseye birbirinden bu kadar farklı gözlerle bakar?