Muhteşem bir hikaye kitabıydı. Sanki Halil Cibran kitaplarından birini okuyormuşum gibi hissettim çok etkileyici, kısa ama dopdolu bir kitap.
Virata'nın hakiki adalet arayışında geldiği son noktanın, asıl huzurun hiç'likte, hiç olmakta, kendini sıfırlamakta olduğunu gösteren muazzam bir hikayeydi.
Kitabın sonundaki şu kısım kitabın özeti gibiydi:
" Artık özgür olmak istemiyorum. Özgür insan özgür değildir ve eylemsiz olan, günahtan kaçamaz. Sadece hizmet edenler özgürdür, başkasına veren, tüm enerjisini bir işe veren ve sorgusuz sualsiz eylemde bulunan insan özgürdür. Sadece edimlerimizin ortası işimizdir; başlangıcı ve bitişi, nedeni ve sonucu tanrıların ellerindedir. Beni irademden azat edin, çünkü isteklilik karmaşıktır ve hizmet etmek bilgeliktir."
