Kapağını henüz kapattım ve kitaba kısa da olsa bir not eklemeden geçmek istemedim. Konusuna değinmeyeceğim çünkü bunu zaten istediğiniz yerde bulabilirsiniz.
Leonardo Da Vinci 'Son Akşam Yemeği' tablosunu İsa ve Havariler dahil neredeyse tamamlamış, fakat Yahuda'nın yüzünü resmetmekte oldukça güçlük çekmişti çünkü Yahuda, yazarımızın da tasviriyle "Yahudiye'nin bütün sakinlerinden daha çirkindi." .Gözlerine bakma cesaretinde bulunsanız bir gözünün ölü, hareketsiz ve çaresiz diğerin ise canlı, anlayışlı ve kurnaz olduğunu görürdünüz... Tıpkı karakteri gibi... Kitabın başlarında, Yahuda'nın fiziksel özelliklerine sıkça atıfta bulunan yazarın yardımıyla, bir yandan her türlü hileye sahip, kibirli, ikiyüzlü, kötü bir hain diğer yandan sonsuz sevgi ve ulvi düşüncelere sahip trajik bir kişilik görürüz... Yazar kötü ve iyinin arasında gidip gelen bir karakterin psikolojisini irdelerken, bize de rasyonel gerçekliğin ve inancın arasındaki çatışmayı keyifle okumak kalır...
İnsan çok sevdiği birini ele verip, 30 gümüşe satar mı?
Peki İsa çarmıha gerilirken yanında sadece Yahuda'nın olması ve diğer 11 Havarinin yokluğu ona ihanet edenin yalnızca tek kişi olmadığını göstermez mi? Siz karar verin...
Yahuda İskariot uzun süredir psikanalitik olarak incelediğim en farklı karakter ve sevgiyi yaşayış biçimini incelemek bana büyük keyif verdi..
Yahuda İskariot işin içinden çıkamayınca “kandırıldım” demek çok kolay.
