"Yalnızız" Peyami Safa'dan okuduğum üçüncü romandı. Fatih Harbiye ve Dokuzuncu Hariciye Koğuşu genel anlamda toplu dış çevre (etraf) ve toplumsal meseleleri el alsa da "Yalnızız" daha çok bireysel olarak insanı ve onun iç mücadelesini anlatan bir eser.
Peyemi Safa'nın eserlerini fırsat buldukça okumaya çalışıyorum. Yazarın kitaplarını okudukça gerek kurguda, gerek karekterlerde ve gerekse olay örgüsünde müellifin matematik zekasını hissetmek bana ayrı bir keyif veriyor. Bu hususu Cingöz Recai serisinde dahi hissedebiliyorum.
Yalnızız eserine gelince: kitap genel olarak insanın toplumun bir parçası olarak kalabalıklar içinde, sosyal bir çevrede yaşasa da kendi içinde aslında "yalnız" olduğunu anlatıyor.
Olayların akışındaki süprizler, zıtlıklar, insan ve insan psikolojisine dair felsefi diyalogları okurken o sayfaların bitmesini istemiyorum.
Yazarın hayat hikayesini okumuş ve bu konuda biraz bilgi sahibi olan biri olarak kitabı okuyunca, kitaptaki bazı karekterlerin yazarın gerçek hayat hikayesi ile örtüştüğünü görmek, yazarın karekterlerine söylettiği bir takım fikirlerin aslında yazarın gerçek hayata gönderme yaptığını hissetmek kitabı okuyucu için daha çekici kılıyor.
Kısacası; Peyami Safa'nın genel olarak bütün eserlerini, özel olarak ta "Yalnızız" adlı romanını bütün edebiyat severlerin okumasını tavsiye ederim.