Kendini arayan bir adamın hikayesi… Aslında farkında olsak da olmasak da hepimiz kendimizi aramıyor muyuz?
“Nereye gidiyordum, hayattan ne bekliyordum? Daha kaç beyaz sayfayı kirletip yırtıp atacaktım? Daha kaç denizde boğulacaktım? Hangi uzak kıyıya vuracaktım? Kaç parçaya ayrılacaktım? Kaybettiğim RUHUMU NEREDEN BULACAKTIM?”
Hayat denen yolculukta hepimizin yarınsız olduğunu düşündüğü anlar vardır. Ta ki hayatı anlamlı kılacak, bize bir istikamet gösterecek ve yaşama tutunmamızı sağlayacak birine ya da bir değere rastlayana kadar. Kendi hayatımızın içinde kendimizi bulana kadar birden çok kimliğe bürünüp çoğu zaman farklı rolleri oynasak da aslında her birimizin ilerlemesi gereken bir rota var. Kendi içinde tamamlaması gereken bir yolculuk. Farkında olalım ya da olmayalım, kabul edelim ya da etmeyelim kendimize ait yollarda yürüyüp sonunda varmamız gereken noktaya varacağız.
“Bazen yeni ve tehlikeli bir serüvenin kıyılarında gezecek” bazen de kendimizi hayatın akışına bırakacağız. “Ve sonunda sonsuz kuvvetli bir mutlulukla, sonsuz kuvvetli bir hüzün” mücadele edecek en derinlerde. “Yenersek hüzünlenecek yenilirsek mutlu olacağız.” ya da tam tersi.
Yaşadıklarımızın adı belki kader belki de başlı başına hayatın sırrı olacak. Ama biz hep gitmemiz gereken yollardan geçerek bize ait sonlara varacağız.
YarınsızHarun Candan · Doğan Kitap · 201999 okunma
Sararmış bozkırın bir yudum suya hasret çatlamış toprakları gibi susamıştım kendimden uzaklara. Nereye gitsem gideyim yol bitmiyordu.Yolun olmadığı yere gitmenin yolunu düşünüyor,ışıklara dalıyor,kayboluyordum.
Nereye gidiyordum? Hayattan ne bekliyordum? Daha kaç tane beyaz sayfayı kirletip yırtıp atacaktım?Daha kaç denizde boğulacaktım? Hangi uzak kıyıya vuracaktım? Kaç parçaya ayrılacaktım? Kaybettiğim ruhumu nereden bulacaktım?
Peki ya ışıltılı limanlar ne olacaktı? Unutulmuş kasabalar? Başka hayatlar?Uzak yerler beklemeyecek miydi bizi?Kaybolmayacak mıydık kentlerin telaşlı kalabalığında, şehir ışıklarında? O büyülü ormana da mı düşmeyecekti yolumuz? Gökyüzü her yerde aynı şarkıyı söylese de başka yağmurlarda ıslanmayacak mıydık hiç? Böyle mi geçecekti koca ömür?
Ne para için yaşıyordum ne gelecek için. Yaşıyordum, o kadar yalın, o kadar net. Binlerce insanın hayatına temas ettikten sonra, yaşamanın o kadar da ahım şahım bir şey olmadığını anlamıştım belki de.