Yaşam Bilgeliği Üzerine Aforizmalar
Arthur SchopenhauerEn Eski Yaşam Bilgeliği Üzerine Aforizmalar Sözleri ve Alıntıları
En Eski Yaşam Bilgeliği Üzerine Aforizmalar sözleri ve alıntılarını, en eski Yaşam Bilgeliği Üzerine Aforizmalar kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.çünkü çok mutsuz olmamanın en güvenilir yolu çok mutlu olmayı istememektir.
Insanların birbiriyle alışverişte bulunacakları düşünceleri olmadığı için, iskambil kağıdı alıp verirler ve birbirinin parasını almaya çalışırlar.
anlaşılmamak üzerine.
Hiç kimse kendinden fazlasını göremez.Bununla demek istediğim şudur: Herkes başkasında, ancak kendinde var olan kadarını görür: çünkü onu ancak kendi zekâsı ölçüsünde kavrayabilir ve anlayabilir.Bu zekâ düşükse, o zaman en üstünleri de dahil, tüm zihinsel yetenekler onun üzerinde etkili olamaz, o da bu yeteneklerin sahibini algılayamaz, sadece kişiliğinin en basit yanlarını görür, yani kendiyle ortak olan zayıflıkları ve karakter eksikliklerini algılar.Bu kişi onun için bu özelliklerden ibaret olur.Aynı kişinin daha üstün zihinsel yetenekleri, onun için bir körün renkleri görebilmesi kadar anlamsızdır.Çünkü aklı olmayana tüm akıllar görünmezdir: ve her değerlendirme, değerlendirilenin değeriyle, değerlendirenin bilgi ufkunun bir ürünüdür.
Sayfa 217 - Arthur SCHOPENHAUER
Öfkeyi ya da nefreti sözcüklerle ya da hareketlerle belli etmek yararsızdır, tehlikelidir, aptalcadır, gülünçtür, bayağıdır.O halde öfkeyi ya da nefreti asla eylem dışında başka hiçbir şekilde göstermemek gerekir.İlkinden ne kadar mükemmelce kaçınılırsa, ikincisi de o kadar mükemmel olabilir.Sadece soğukkanlı hayvanlar zehirlidir.
Sayfa 247 - Arthur SCHOPENHAUER
"Soğuk bir kış sabahı çok sayıda kirpi donmamak için hep birlikte ısınmak üzere bir araya toplanır. Ama kısa süre sonra oklarının birbirleri üzerindeki etkilerini görüp yeniden ayrılırlar. Isınma gereksinimi onları bir kez daha bir araya getirdiğinde okları yine kendilerine engel olur ve iki kötü arasında gidip gelirler, ta ki birbirlerine katlanabilecekleri uygun mesafeyi bulana kadar. Bunun gibi, insanların hayatlarının boşluğundan ve tekdüzeliğinden kaynaklanan toplum gereksinimi onları bir araya getirir, ama nahoş ve tiksinti verici özellikleri onları bir kez daha birbirinden ayırır."
Ruhsuz biri sürekli bir cemiyetten, gösteriden, yolculuktan ve şenlikten diğerine koştuğu halde can sıkıntısından kurtulamaz; oysa iç dünyası zengin olan insan tamamen yalnızken kendi düşünce ve hayalleriye mükemmel bir eğlence bulur.