Düşünüyorum da, ömrümüz hasretlerden meydana gelmiş bir zincir. Kimi ekmeğe, kimi çocukluğuna, kimi gençliğine, kimi sevgilisine, kimi sevmeye, kimi sevilmeye, kimi arkadaşa, kimi şuna, kimi buna. Her kavuşma başka bir hasrete yol.. Yaşarken yaşamaya hasretiz!
“Sevgiden kaçmak istiyordu, ama nereye? Sevgiden kaçış yeri yine sevgi. Esrar tiryakilerinin her uğranılan esrar komasında yine esrara dönmeleri gibi.”
"Bu yüzden de, yüreğim alev alev yeni insanların özlemiyle yanar, kendimi dünyaya meydan
okuyacak kadar güçlü hissederken, adeta bir kibrit çöpünü kạldıracak kadar olsun güç sahibi değilim."