Yatakta On Beş Saniye
Deniz PınarEn Eski Yatakta On Beş Saniye Gönderileri
En Eski Yatakta On Beş Saniye kitaplarını, en eski Yatakta On Beş Saniye sözleri ve alıntılarını, en eski Yatakta On Beş Saniye yazarlarını, en eski Yatakta On Beş Saniye yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu karanlık çok fazla, biraz açalım ışıkları.
Hiç beyaz bir bulutu kuyruğundan yakalama ya da yağmuru bir kavanozda biriktirip saklama fırsatım olmadı.
Yalnızlığı hepimizin yakından tanıdığını çok ama çok iyi biliyorum. Farklı anlamlar ve düşünceler yüklesek de o meditasyon haline, gerçekte hepimizin koynuna giren şey aynı. Beni seninle, seni onunla ve bizi onlarla aldatan aynı şey. Yalnızlık!
Sanki bilinmeyen bir çemberin etrafında hepimize sınırlarımızı daha doğmadan çizmişler ve bu sınırdan dışarısı için yasak getirmişlerdi. Sevemedim o sınırları bir türlü. Peki ihlal ettim mi? Gülmek geldi içimden.
Anlatacak kadar diri değilim. Anlatamayacak kadar ölü de...
Etrafımda yürüyen bedenler görüyorum. Sadece bedenler. Büyük alış-veriş merkezlerinin önünde bekleyen kalabalık, duraklarda akıllarından ne geçtiğini bilmediğim insanlar... Özeller mi? Hiç bir fikrim yok. Ama ben özelim. Özelim çünkü onlardan değilim. Özelim çünkü hiçbir zaman o davranışları, o bakışmaları, o tartışmaları yaşamadım. Evet eksiğim. En büyük eksiğim kalabalıkta. Kocaman bir yalnızım. Omuz hizalarımda bedenler. Benden habersiz, telaş içindeler. Derimin altına gizleniyorum hemen. Bedenime yalvarıyorum. Gösterme beni kimselere. Seni tanımazlar. Seni tanısalar da dönüp bakmazlar zaten.
Korkulacak o kadar çok şey yaşadım ki... Korkularım bile korkar olmuş bu kalabalık korkuluklardan.
Bütün kadınları çirkinleştiren sadece senin yüzündü.