İnsanoğlu sürekli bir arayış içinde, ne veya kim olduğunu bilmeden. Yaz Evi, Daha Sonra bir öykü kitabı, içerisinde toplam dokuz öykü var. Yaşadığı yoğun duygular sebebiyle gerçek hayatın akışını kaçıranlar, yaşama dair istek ve planları istediği şekilde gitmeyince ve olumsuz sonuçlanınca mevcut durumu üzüntüden çok melankolik bir şekilde kabullenen karakterler var içerisinde. Peki niçin her şeye rağmen sükut içinde kabulleniş? Karakterlerin ortak davranışı bu, nereden olduğunu bilmediğim bir sakinlik. Karakterlerin ruh halini gözlemlemek, onların adını koyamadığı arayış ya da duygunun peşine düşmek... Böyle söyleyince kulağa tuhaf geliyor belki ama büyülü bir cazibesi var kendisine çekiyor öyküler. Aralarından en çok Kırmızı Mercanlar, Bir Şeyin Sonu, Hunter-Tompson Müziği, Yaz Evi, Daha Sonra öykülerini sevdim.
Judith Hermann'ın kaleminden daha öncesinde Yuva adlı eserini okumuştum sonrasında diğer eserlerini de okumak istedim. Yolum Yaz Evi, Daha Sonra ile kesişti. Aynı zamanda yılın okuyup bitirdiğim ilk kitabı oldu, öykü oluşu tesadüf değil elbette. Ben çok severek okudum, sizlere de tavsiye ederim.
